Hüseyin Can’ın yaza doğru nöbetlerin artarak geri gelmesinden dolayı doktorumuz yeni bir ilaç başlatmıştı, bu ilaç da aşırı derecede halsizlik ve uyku yapmıştı. 4-5 hafta boyunca günün nerdeyse 23 saati uyuyan Hüseyin Can sonunda bahsettiğim ilacın dozu düşürülüp, diğer bir ilaç da kesilince kendine gelmişti.
Serebral palsinin en büyük düşmanı hareketsizliktir. Bu kadar uzun süre hareketsiz kalan Hüseyin Can da kendine geldiğinde fiziksel olarak çok gerilemişti, kendisini toparlaması haftalar aldı. Ancak anlamadığım bir sebepten dolayı hiç bir şekilde ayakların üzerine basamıyordu o günden beri. Sık sık koltuk altından tutup yürütmek istesem de her defasında acıdığı için ayaklarını yukarı çekiyordu, zorladığım zaman da ağlıyordu. Bir süre sonra üzülerek vaz geçtim ayaklarının üzerine bastırmaktan.
Dün akşam Hüseyin Can’ı alt katımızda oturan teyzesine götürmek için yerinden kaldırdığımda fark ettim ki ayaklarından destek alıyordu. “Aaa..!! Hüseyin Can sen ayaklarının üstüne basıyorsun!” dedim şaşkınlıkla. O da o an algıları bu durumu… bakışlarında şaşkınlık ve sevinç vardı. Hüseyin Can’ı biraz daha düzgün tuttum, ayaklarının üzerine tam bassın diye. “Hüseyin Can çokkk mutluyum… süpersinnn…” gibi sözlerle de onu motive etmeye çalışıyordum. Kısa bir süre sonra Hüseyin Can ağlamaya başladı. Sandım ki yine bir yeri acıdığı için ağlıyor, hemen kucağıma aldım. “Oğlum noldu?… bir yerin mi acıyor?… bileklerin mi?… dizlerin mi?…” sorularımın hepsine hayır anlamında kafa salladı. Biraz sakinleşince kendi uslubunca yani hüseyincanca anlattı… meğer ayaklarının üzerine basabildiği için sevinçten ağlıyormuş kuzum :)
Hüseyin Can'ın Serebral Palsi ile Mücadelesi 
21 Şubat 2018, 15:24
bu bilgileri paylaştığınız için teşekkür ederiz. Bizim de 3 yaşında serebral palsi hastası bir oğlumuz var. genelde sol el hafif iki bacak da tutulumlu dipleji diyorlar ,sol kulakta işitme kaybı,kabızlık proplemi var. Geçen yıl bir fizik tedavi profesörü ile tanıştık ve onu Ankara’ya Fizyocare diye bir fizik tedavi merkezine götürüp iki ay kadar tedavi aldık,bayağı da ilerleme oldu. Bunlarla mücadele ederken 3 yaşına doğru aniden kendini tamamen kaybetti,gözleri kaçtı ,bir çuval gibi kucağıma yığıldı ambulansla hastaneye götürdük ,daha sonra eeg ve mr çektik epilepsi nöbeti olduğunu söylediler ,gittiğimiz tüm drlar bununla ilgili bize herhangi bir bilgi vermemişti. Şok olduk ,daha sonra nöroloğa götürdük ,depakin diye bir ilaç verdi bu nöbetleri bastıracak dedi ve uzak durması gereken ilaç,gıda vb şeyleri söyledi. Kendimize gelebilmek için 1-2 hafta geçti,sıkıntısız gidiyordu herşey merkezle konuşup tekrar ankara ya gitmiştik babamın ciddi sağlık sorunu sebebiyle geri geldik. geçen Cuma sabah bir baktım ki oğlumun eli oynuyor ve gözleri sabit bakıyor ,gözleri kaymaya ve tepki vermemeye başlayınca anladım ki yine nöbet geçiriyor. Bu ilk seferkinden daha az gibi oldu fakat uzun sürdüğü için yine ambulansla hastaneye gittik. vücüdunda enfeksiyon var dediler antibiyotik tedavisi aldık 2 gün, sıkıntıyı atlatmış gibi gözüküyor şimdilik,dr la konuştuk ilacın dozunu artırdı,fakat yine geceleri yerimizden fırlıyoruz çocuk her hareket yaptığında psikolojimiz bozuldu ben baba olmama rağmen hele anneyi hiç sormayın. Esas mesele ise kktc de yaşıyoruz malesef adada 1 çocuk nöroloğu var o da hastane de çalışmıyor,çocuk drları da böyle bir vaka da ne yapacaklarını bilmiyorlar, sizden ricamız gerçekten iyi olan ve size iyi gelen birkaç prof ismi hakkında bilgi vermeniz çünkü çocuğumuzu bu sıkıntıdan kurtarmak için mümkün olan ne yol varsa denemek istiyoruz.
Teşekkür ederim
Tuncay-Gülşah ALIKAN
21 Şubat 2018, 20:25
Merhaba. Türkiye’deki çocuk nöroloji doktorlarıyla ilgili yazımı okumanızı tavsiye ederim https://serebralpalsi.wordpress.com/2013/07/05/tavsiye-edilen-cocuk-noroloji-doktorlari/
02 Kasım 2013, 16:45
ahh bi tanem benim , sen harika bir çocuksun ..Her şeyi biliyorsun , çok seviyorum seni..
03 Kasım 2013, 04:56
Hüseyin Can’da seni çok seviyor Burçin teyzesi :)