Bugün günlerden OBAM günü…

Daha önceki bir yazımda bahsetmiştim kısa adı OBAM olan Osmangazi Belediyesi Engelli Bakım Merkezi‘nden. İşte o merkeze Hüseyin Can istisnalar dışında her çarşamba günü gidiyor. Bir ameliyat söz konusu olduğu için de şubat ayından bu yana ara vermiştik.  Ancak ameliyat en sonunda iptal edildiği için eski rutinimize geri döndük ve uzunca bir aradan sonra bugün yine OBAM’a, kendi deyimiyle oyun evine gitti yine Hüseyin Can.

OBAM’ın servisi çocukları sabah evlerinden alıp akşam saat 17’ye doğru da evlerine bırakıyor. Hüseyin Can dirençli epilepsi hastası olduğu için sabahtan akşama kadar merkezde kalmak onu yoruyor ve bu yüzden nöbetleri sıklaşıyor. Biz de fazla yorulmasın ve çok sevdiği oyun evinden de geri kalmasın diye öğlen yemeğine yetişecek şekilde genelde taksiyle götürüyoruz. Geri dönüşü OBAM’ın servisiyle sağlanıyor.

Bugün Hüseyin Can’a takside Şaziye ablası ve onun oğlu Serhat Emre eşlik etti. Bensiz gittiği için de son derece memnun olan Hüseyin Can taksi hareket ettiğinde bana gülerek el salladı. Aslında içim biraz buruk olsa da bu beni dışlayan hallerinden kendine olan özgüvenini görüncede ancak gülümseyebiliyorum :)

Bizimki OBAM’dayken bana da kendi işlerimi halletmek için fırsat doğuyor. Tek başıma olunca işlerimi de bi çabuk hallediveriyorum gerçekten. Ama Hüseyin Can’dan o bir kaç saat ayrı kalmak bile onu özlemeye yetiyor bana. Bugün işlerimi ve alışverişi bitirip eve döndüğümde heyecanla geri gelmesini  beklemeye başladım. Çok geçmeden servis evin önünde durduğunda hızla karşılamaya koştum.

Bu hafta okullar tatile gireceği için OBAM’da çocuklara karne yerine başarı belgesi vermişler. Hüseyin Can yine giderken olduğu kadar sevinçli servis arabasından aşağa inerken elindeki belgeyi gösteriyordu bana… karne olduğunu söylüyor ve artık okullar yok diyordo. Ona bu mutluluğu yaşatanlara ne desem az kalır biliyorum ama… OBAM’ı bizlere hizmete sunan ve çocuğuma emeği geçen herkese bir kez daha teşekkür ediyorum… iyiki varsınız…